Geschiedenis

1970-1980: VOORGESCHIEDENIS

Als ik over de jaren ‘70 spreek, dan is dat in mijn leven de periode van 8 tot 18 jaar. Als opgroeiende jongen speelde ik voornamelijk op straat samen met de andere kinderen uit de buurt. Een van onze grote tijdverdrijven  was kampen bouwen op de toen nog talrijk aanwezige open ruimten en onbebouwde gronden in Machelen, maar uiteraard beleefden we natuurlijk het meeste plezier aan het veroveren en vernietigen van de “vijandelijke” kampen in de buurt.…

Naast kampen bouwen was sport evenzeer flink vertegenwoordigd in ons jeugdig spelen. We organiseerden onze eigen voetbal- en tennistornooien, reden onze eigen tour de France (of beter tour du blok) en boksten onze eigen olympische spelen in elkaar . Niet toevallig verliepen deze activiteiten natuurlijk steeds parallel met de sportmanifestaties welke toen op TV uitgezonden werden. Maar spelenderwijs beoefenden we ook andere sporten zoals rolschaatsen, veldcross, sur placen met de fiets…. Ook badminton kwam regelmatig aan de orde want iedereen had wel ergens een paar strandrackets rondslingeren, gekocht tijdens een of andere vakantie aan de kust. Waarschijnlijk is tijdens die periode mijn interesse voor het badminton ontstaan.

Anekdote: LIJNEN: Om te tennissen of te badmintonnen deden de borduurstenen van de straat meestal dienst als zijlijnen, en was het net een touw over de straat gespannen, of een krijtlijn. Wie er langs moest met de wagen kreeg een pak boze blikken naar zich toegeworpen of kreeg een scheldpartij naar zijn hoofd geslingerd, één enkele keer werd er zelfs een steen gesmeten…in het heetst van een spannende finale waarschijnlijk? Gelukkig waren er toen veel minder auto’s dan nu.

Anekdote: VERFMIX: Op een dag besloten we om een “officieel” badmintonveld uit te tekenen op de parking van de voormalige dancing Club 13 in de Emiel Dewandeleerstraat in Machelen, recht tegenover mijn ouderlijk huis. De parking was samen met de straat niet zo lang geleden geasfalteerd en was dus perfect glad. Na wat meten en markeren was de tijd rijp om de lijnen te schilderen. Verf hadden we niet meteen bij de hand waardoor we besloten we om bij buurjongen Geert De Greef zijn pa wat restjes verf bij elkaar te zoeken, samen te gieten en te mengen. Verrassend resultaat want we verkregen een verf met een donkergroenige kleur. Hiermee gingen we aan de slag, en het moet een fantastische verfmix geweest zijn want tot 35 jaar later, waren de lijnen nog altijd min of meer zichtbaar. Op dat bewuste badmintonveld werd er jarenlang tijdens schoolvakanties menig wedstrijdje uitgevochten. Heel wat van de toenmalige buurtkinderen zijn jaren later, tot mijn groot plezier, actief lid geworden van Bamadi. Geert De Greef speelt trouwens nog altijd bij ons.

1986-1987: KONINGSLO

Een aantal jaren verder, ik was toen lid van de Vilvoordse fotoclub, gebeurde het wel eens dat ik, samen met fotoclubgenoot Guy Vandekerckhove een shuttleke ging meppen in de ballon aan de streekbaan te Koningslo. Hoe we daar toe zijn gekomen kan ik mij met de beste wil ter wereld niet meer herinneren want fotografie en badminton hebben maar weinig met elkaar te maken….

De opblaasbare sporthal waarin we speelden was eigendom van de stad Vilvoorde maar de huur was echter zo hoog dat we dit, samen met nog een paar ander spelers, niet langer financieel konden bolwerken en we noodgedwongen de rackets aan de haak moesten hangen. We hadden echter de smaak wel te pakken en dus gingen we op zoek naar een andere gelegenheid om te spelen.

1988: CAFEBAAS DOET MISLUKTE POGING OM EEN BADMINTONCLUB TE STARTEN

Tijdens een bezoek aan een pas heropend Machels café zag ik een affiche hangen met een oproep tot mensen die bereid waren om wekelijks te gaan badmintonnen. En fantastisch idee dat ik meteen zag zitten en waar ik dan ook als de kippen bij was om mij samen met Guy in te schrijven. Na het geldverslindende Koningslo was dit de kans om opnieuw te gaan badmintonnen, en in mijn eigen dorp dan nog wel. Zo gezegd, zo gedaan en op een gegeven moment begaven we ons naar de eerste afspraak, in de gemeentelijke feestzaal in Machelen. Twee keer zijn we geweest en twee keer hebben we, jammer maar waar, geen pluim geraakt. Niet omdat we er naast sloegen, maar omdat er HELEMAAL niks voorzien was om überhaupt badminton te spelen . Het bleek uiteindelijk niks anders dan een hoop gepoch en gebluf te zijn….

Anekdote: AFSPRAAK: We stonden tijdens die bewuste afspraak met de cafébaas nog met een 10 tal andere geïnteresseerden te wachten (waaronder Stephan Steyls, die achteraf mee op onze kar sprong als bestuurslid). Het viel ons echter meteen op dat, behalve wij, er niemand in de zaal was om ons op te vangen. Laat staan dat er rackets, netten of shuttles voorzien waren... Toen iedereen besloot om dan maar af te druipen kwam de uitbater plotseling van uit de naastgelegen sporthal, waar hij blijkbaar volleybal aan het spelen was, naar ons toegelopen met de melding dat hij het tegen de volgende week allemaal wel in orde zou brengen en het nodige materiaal zou voorzien. De week nadien kwamen we opnieuw ter plaatse, maar helaas, hetzelfde scenario. Nadat we daar al 10 minuten hadden staan koekeloeren kwam hij weer tevoorschijn in volleybalplunje. Verbaasd door het déjà vu gevoel hoopten we deze keer een gedegen uitleg te krijgen, maar behalve uitvluchten uit de mouw schudden en veel andere blablabla stonden we nog geen stap verder. Van enige organisatie was hoegenaamd geen sprake. Ontgoocheling alom dus, want het badmintonverhaal was nog niet begonnen of het bleek al uitverteld. Ik begrijp tot op de dag van vandaag nog altijd niet wat zijn bedoeling is geweest. Als het was om klanten te lokken dan is hij schromelijk mislukt, of wat dacht hij anders? Zijn café heeft het trouwens ook niet lang uitgezongen….

1989: DE OPRICHTING VAN BADMINTONCLUB MACHELEN-DIEGEM

Na het erbarmelijk schouwtoneel van de cafébaas was voor mij het geschikte moment aangebroken om het heft in eigen handen te nemen. Ik wou de zaken enigszins anders aanpakken, wat serieuzer ook, en zette de eerste stappen tot de oprichting van een volwaardige badmintonclub. Belangstelling bleek er dus al te zijn, gezien de vorige feiten, maar ik wou niet te hard van stapel lopen. Ik wou eerst de steun en officiële goedkeuring krijgen van het gemeentebestuur. Ik maakte daarom een afspraak met de toenmalige Schepen van sport en legde hem mijn plannen uit. Ik wou een recreatieve badmintonclub oprichten en had daarvoor accommodatie nodig, dat was het uitgangspunt. De idee werd in eerste instantie nogal sceptisch onthaald en weggewuifd met de melding “ach, iedereen probeert wel van alles, maar meestal is het allemaal van zeer korte duur…. De cafébaas hierboven indachtig kon ik hem wellicht geen ongelijk geven maar ik probeerde hem toch te overtuigen dat het met mij anders zou lopen. Ik wou echt wel een badmintonclub uit de grond stampen, ook al zou het mij veel tijd en moeite kosten.

Na wat over en weer communicatie hapte de Schepen toe, maar vroeg mij eerst om een bestuur samen te stellen en statuten op te maken, die dan moesten neergelegd worden bij de gemeente samen met een lijst van minimum 50 geïnteresseerden waarvan minstens 60% inwoners van Machelen. Heel veel hooi op de vork en dat enkel en alleen om de aanvraag te doen? Maar procedure is procedure en dus stelde ik een voorlopig bestuur samen met leden Wim Boulanger, Guy Vandekerckhove, Stephan Steyls, Sonja Jots en mezelf. Onze eerste stichtingsvergadering waar de statuten werden opgesteld vond plaats op maandag 6 november 1989. Vanaf dan begon de feitelijke vereniging Bamadi als een trein te rollen….

Anekdote: SPEELUREN: Na heel wat aankloppen bij de Schepen, om ergens op een of andere locatie een vaste speeldag te bekomen, kwam eindelijk het verlossende antwoord dat we mochten trainen telkens op vrijdagavond in de gemeentelijke sporthal. Joepie! We konden definitief starten met Bamadi! Euforisch stuurden we prompt het heuglijke nieuws naar onze provisoire lijst van 50 leden.

Echter, onze vreugde was van korte duur, want enkele dagen later kregen we een brief in de bus van het gemeentebestuur met een overzicht van alle vrijdagen waarop de zaal niet kon gebruikt worden wegens andere activiteiten. Hilarisch, want van onze vrijdagen bleef niet veel meer over…slechts 1 op 3 vrijdagen bleek beschikbaar om te badmintonnen. Verkiezingen, bal van de burgemeester, nieuwjaarsbal, vogeltentoonstelling, hobby tentoonstelling, opendeurdagen school, kampioenschap golfbiljart, en zo verder en zo verder. De moed zonk in onze schoenen want een club die gemiddeld 1 keer in de maand aan de bak komt, kan bezwaarlijk een sportclub genoemd worden.

Dus, hupsakee, opnieuw naar de Schepen om een andere dag te lobbyen. Vermits de tennisclub toen zowel op maandag- als donderdagavond de zaal benutte stelde de Schepen me voor om te onderhandelen met de voorzitter van de tennisclub om een betere dag te verkrijgen en tevens werd mij plechtig beloofd dat vanaf september bij de toekenning van de uren terdege met ons rekening zou gehouden worden.

Ik regelde dus een afspraak met de voorzitter van de tennisclub. Ik opperde dat zij toch hun eigen terreinen hadden in het gemeentelijke park zodat de zaal in feite niet nodig was, maar hij tegenargumenteerde dat in de zomer de zaaluren gebruikt werden om er jeugdlessen te geven en in de winter om er indoor te spelen. Ik stootte dus op een dikke njet.

Omdat ik mij wat in mijn wiek geschoten voelde, omwille van het niet willen zoeken naar een compromis en omdat ik links en rechts gehoord had dat er in de zaal niet al te veel tennis te bespeuren viel, besloot ik om gedurende een aantal maanden elke maandag en donderdag Sherlock Holmes te spelen en ter plaatse te gaan checken of de zaal werkelijk benut werd. Een klein briefje naar de Schepen met mijn spionageverslag volstond om meteen een nieuwe vergadering te beleggen met de betrokken partijen (Schepen, tennisclub en Bamadi). Uiteindelijk verkregen we dus maandag en donderdagavond als trainingsdag, eerst alleen in de zomer, nadien ook tijdens de winterperiode. Toen ook volleybalclub Sjaloom, die ook op donderdagavond trainden vanaf 20.30 uur, het voor bekeken hield, verlengden we onze speeluren zowel op maandag als donderdag tot 22 uur. Onze vaste speeldagen waren nu min of meer definitief en onze oorspronkelijke vrijdag werd behouden als reservedag.

Deze strijd tot het bemachtigen van volwaardige speeldagen nam ongeveer 3 jaar in beslag.

In 2002 verlengden we opnieuw de speeluren op maandag en donderdag met een uur zodat we tot 23 uur konden spelen. De vrijdag lieten we vallen wegens te weinig interesse door de ongunstige beschikbaarheden.

Sinds de verhuis naar de nieuwe sporthal in 2005 is de toewijzing van speeluren aan de diverse gebruikers van de sporthal een jaarlijks terugkerende harde noot om kraken geworden met een geanimeerde vergadering en discussies tot gevolg…

Anekdote: NAAM en LOGO: Als naam hadden we de keuze uit een aantal voorstellen. Het was vrij duidelijk dat we de gemeente Machelen + deelgemeente Diegem waar we de club oprichtten zeker in de benaming moest terug te vinden zijn en uiteraard ook de sport die we gingen beoefenen. Tot de mogelijkheden behoorde Badminton Machelen- Diegem (BADMADI), Machelse en Diegemse Badmintonclub (MADIBAD) maar uiteindelijk werd het dus Badmintonclub Machelen-Diegem of afgekort BAMADI.

Als logo had ik een beeld voor ogen waarop duidelijk te zien moest zijn hoe 2 mensen aan het badmintonnen waren. Om verwarring met tennis te vermijden moest de shuttle ook nadrukkelijk te zien zijn. Ik wou tevens een wit logo op een zwarte achtergrond. Daar ik op tekengebied enkel het diploma kleuterschool heb behaald, vroeg ik tussen pot en pint aan Guido Walravens, een begenadigd tekenaar en oude schoolkameraad waarmee ik altijd ben blijven optrekken, om aan de hand van mijn uitleg, het ingebeelde logo op een bierkaartje uit te tekenen. Het was meteen bingo en met het bierkaartje trok ik naar Fee Cornand. Als leraar technisch tekenen vroeg ik hem om een mooi uitgelijnd en symmetrisch model van de basistekening te maken. Het Bamadi logo was geboren.

Anekdote: SCHILDEREN: Ik had de toelating gevraagd aan het gemeentebestuur om de lijnen van 4 badmintonvelden uit te tekenen en te schilderen. Een toelating die ik ook verkreeg. Nadat we de hele zaal minutieus opmaten en op schaal uittekenden gingen we aan de slag. We kochten afplaktape (ongeveer 200 meter tape nodig per veld) en voor de verf schreef ik Roger Pionet aan (Machelaar en werknemer bij het verfbedrijf Trimetal Paint) met de vraag of hij een beginnende club niet kon sponsoren met verf. Het antwoord was positief.

Met een 6-tal personen begonnen we vol goede moed op een vrijdagavond met het uitlijnen, aftapen en schilderen van de velden. Zaterdagavond rond 23 uur waren we klaar. Uitgeput, pijnlijke knieën en stijve ledematen, maar tevreden met het resultaat. De eerste indoor badmintonvelden in Machelen waren een feit. Echter, aangezien we de ondergrond (een gladde polybeton) niet konden opruwen, waren onze lijnen niet echt goed bestand tegen het veelvuldige gebruik van de zaal (badminton + allerhande festiviteiten en activiteiten + speelplaats beroepsschool Giso). Te meer toen we vaststelden dat onze gesponsorde verf eigenlijk een metaalverf bleek te zijn. Dat hadden we over het hoofd gezien maar kom, het spreekwoordelijke gezegde indachtig dat men een gekregen paard niet in zijn…. , juist, was roeien met de riemen die we hadden het meest aangewezen.

We wisten dus dat onze lijnen geen lang leven beschoren waren zodat regelmatig retoucheren en om de 3 jaar herschilderen een noodzakelijke karwei werd. We switchten van zwarte metaalverf over marineblauwe vloerverf naar lichtblauwe epoxyverf. De laatste jaren werd deze klus, naar onze grote tevredenheid en dankbaarheid, uitgevoerd door de gemeentediensten.

Anekdote: PALEN: Vermits we bij de opstart krap bij kas zaten werd een eventuele aankoop van badmintonpalen bij een leverancier van sportmaterialen al snel in de kiem gesmoord toen we de prijsofferte zagen. De palen laten maken door metaalbedrijf Spreutels in Diegem was een betere oplossing. Ik had stevige exemplaren gevraagd en toen we de palen mochten gaan ophalen bleken ze bijna 30 kg per stuk te wegen. Toen begrepen we al dat het opzetten en opbergen van de palen en netten letterlijk en figuurlijk een “zware klus “ zou worden. Met behulp van een oude makro-kar die ooit in het berghok van de feestzaal verzeild is geraakt en nooit meer terug bij de wettelijke eigenaar belandde, sleurden we 2 keer per week 4 x 2 palen van 30 kg naar de respectievelijke velden. Als opwarmer kon dit al goed tellen. Jaren later hebben we gevraagd aan Steve Bogaerts om er wieltjes onder te lassen, hebben we de palen afgezaagd tot op de juiste hoogte zodat het sjouwen en heffen een stuk vlotter ging en we de makro-kar konden bedanken voor bewezen diensten…

Anekdote: DORST: Vermits we geen gebruik mochten maken van de bestaande kantine (deze was tijdens wedstrijddagen uitsluitend het privilege van volley en basket en tijdens andere dagen was ze op slot) zochten we een oplossing om onze leden tijdens de trainingen enig vocht aan te bieden. Al gauw besloten we een grote frigo box aan te schaffen. Voorzien van de nodige drankjes, niet alcoholisch uiteraard, en de nodige koelelementen om alles fris te houden, verhuisde deze box 2 keer per week van bij mij thuis naar de sporthal (later werd deze klus door meerdere bestuursleden geklaard). De aankoop van drank, het stockeren, het koelen van de elementen en het vullen van de frigobox was al een vrij tijdrovende bezigheid….

Een “zeer democratische” prijslijst hing boven de box en iedereen mocht mits deponeren van het nodige kleingeld in het daartoe bestemde sigarenkistje een drankje nemen. In de beginperiode boden we zelfs wafels aan, maar gezien de korte houdbaarheid moesten we dat een poosje later noodgedwongen afschaffen. En helaas maar waar, zelden klopte de inhoud van ons sigarenkistje met het aantal verkochte drankjes. Soms lag er al eens wat te veel in, maar in de meeste gevallen was er een klein tekort in onze kassa….

De geringe opbrengst van de drankenverkoop ging integraal naar de aankoop van shuttles die gratis aangeboden werden aan onze leden. Gedurende 16 jaar hebben we deze drankendistributie volgehouden. De verhuis naar de nieuwe sporthal met kantine maakte een eind aan deze “Bamadi service” en was tevens het einde van extra inkomsten voor de club. Een verhoging van het lidgeld drong zich op om onder andere de aankoop van shuttles te kunnen blijven bekostigen. Onze leden hoeven tot op vandaag nog altijd geen shuttles aan te kopen.

Anekdote: OP CAFE: Tijdens de eerste jaren van Bamadi was het een gewoonte geworden om na elke training een pintje te gaan drinken. Onze uitvalsbasis bij uitstek was De Spaghetti Freak bij Swa en Kaat op de hoek van de Van Molderstraat en de Van Obberghenstraat.  Deze kroeg zat rond middernacht steeds afgeladen vol, tenminste, toch toen wij er op maandag- en donderdagavond binnenvielen. De Bamadi delegatie was gemiddeld een 15 tal personen sterk en ik herinner mij nog levendig de gezellige avonden die we er doorbrachten. Velen onder ons trokken dan ook regelmatig in ietwat benevelde toestand huiswaarts, wat voor wat ongemak zorgde, zeker wanneer de wekker ons, een paar luttele uurtjes later, tot opstaan aanmaande…

Toen Swa en Kaat hun hebben en houden verhuisden naar een ander etablissement aan de andere kant van Machelen in de melkstraat, waren er steeds minder en minder gegadigden om iets te gaan drinken. Was het een gebrek aan parkinggelegenheid of was het te ver verwijderd van de sportzaal, ik weet het niet? In ieder geval, langzaam bloedde de après badminton dood.

Met de nieuwe sporthal kregen we er echter tot ons groot jolijt een cafetaria bovenop waardoor bovenstaande nieuw leven ingeblazen kreeg, al was het toch op een lager pitje. Sommige dingen komen nu eenmaal niet meer terug ….

1997: EERSTE GROTE BAMADI ACTIVITEIT

Toen ik op zekere dag een brief in de bus kreeg van het gemeentebestuur met de mededeling dat zij een privé natuurdomein van 12 hectaren in Begijnendijk huurden en dit domein op hun beurt gratis ter beschikking stelden aan alle Machelse verenigingen hebben we niet lang getwijfeld om van deze unieke locatie gebruik te maken voor een grote Bamadi-activiteit. In augustus 1997 organiseerden we dan ook onze eerste Bamadi barbecue voor onze leden en hun familie op het domein in Begijnendijk. Deze activiteit zou een jaarlijks terugkerend evenement worden.

Na 12 edities heeft de gemeente Machelen de huur opgezegd mede door het overlijden van Roger Cloetens. Roger was de man die ter plaatse de verenigingen opving en die zorgde dat het domein van 12 hectare er verzorgd bijlag. Neem gerust eens een kijkje in het foto archief op de website, zodat jullie zich een idee kunnen vormen van wat dat domein allemaal voorstelde.

Anekdote: BARBECUE: de eerste keer dat we onze barbecue wilden organiseren gingen er dagen en weken van plannen en berekenen aan vooraf. We moesten er in de allereerste plaats voor zorgen dat we er ons broek niet aan zouden scheuren, dus ben ik samen met Wim Boulanger verschillende keren prijzen gaan noteren van alles wat maar van ver of kort bij een barbecue komt kijken…. Om een schappelijke kostprijs te kunnen hanteren hebben we heel wat gewikt en gewogen, dingen toegevoegd, dingen weggelaten. Maar de bedoeling bleef wel om onze mensen een smaakvol en voldoende groot pakket aan te bieden. 

Het vlees kochten we op voorhand en staken het in de diepvries bij verschillende mensen. Na een paar jaar veranderden we onze aankoopstrategie enigzins en werd het vlees niet meer ingevroren maar op voorhand besteld en de dag zelf opgehaald. De deelnemers kregen dus verse vleeswaren….

De avond vóór de barbecue reden we met 2 gevulde aanhangwagens naar Begijnendijk om daar alles in gereedheid te brengen. Tenten opstellen, tafels en stoel klaarzetten, feestverlichting ophangen, muziek installeren, drank sorteren, etcetera.

Op de dag zelf reed ik heel vroeg nog snel naar Grimbergen om er een aantal zakken ijs op te halen die moesten dienen ter afkoeling van de drank. 

Ter plaatse was het natuurlijk alle hens aan dek om met een paar medewerkers de groenten te snijden en de vlees-visschotels klaar te maken alvorens de eerste gasten aankwamen. Wanneer deze gasten arriveerden werden zij getrakteerd op een huisaperitief met knabbeltje en ontvingen zij hun barbecuepakket dat ze zelf mochten bakken en braden op de grill. Drank was er à volonté en in de late uurtjes werd er al wel eens een danske gepleegd en werd er nog een blok hout op het barbecuevuur gelegd…. In de loop der jaren werd de accommodatie steeds uitgebreid zodat er al snel een aantal frigo’s werden geïnstalleerd. Gedaan dus met de zakken ijs! 

Een kleine mobiele caravan die omgebouwd was tot tapkast en eigendom was van de plaatselijke brouwer werd verschillende jaren na elkaar in bruikleen genomen. Voorwaarde was dat we bij de brouwer onze drank moesten bestellen, maar voordeel was wel dat we niet meer met flessen en kratten hoefden te sleuren. 

In de loop der jaren was de Bamadi barbecue echte routine geworden en liep alles als een geoliede machine. 

En al die tijd waren de weergoden ons meestal gunstig gezind. Echt uitgeregend zijn we nooit geweest. 

Jammer genoeg is met het overlijden van Roger een einde gekomen aan de traditionele Bamadi barbecue. Spijtig, want het was een unieke clubbeleving op een unieke locatie….

1999: BAMADI BESTAAT 10 JAAR

Een gelegenheid tot een bescheiden feestje en daarom organiseerde Bamadi een fuif op een locatie in Zaventem omdat er in Machelen op dat moment niet echt iets geschikt te vinden was. Een toffe ouderwetse fuif werd een groot succes. Stevige muziek en 140 mensen die zich in het zweet dansten en zich goed amuseerden. Een geslaagde avond alleszins!

Anekdote: EEN TWEEDE FUIF: Na het succes van de fuif werden we al snel overstelpt met de vraag of we dit niet jaarlijks konden inrichten. Waarom ook niet dachten we en op 17 februari 2001 volgde dan een tweede editie. Vermits de locatie in Zaventem ondertussen afgebroken was, zochten we onze toevlucht tot een zaal op Kassei in Vilvoorde. De voorverkoop van de kaarten liep als een trein, meer dan 200, alleen…op bewuste dag kregen we amper een 30tal mensen over de “dans”vloer. Ik heb nooit kunnen achterhalen wat de reden was van deze desastreuze opkomst. De locatie misschien, nochtans een mooie zaal, of een samenloop van omstandigheden, wie zal het mij zeggen? In ieder geval, het fiasco had een gat van 400 € in onze kas geslagen. Een derde editie? Die is er wijselijk niet meer gekomen.

Weetje: WEST-VLAANDEREN: Via Reinoud Vandenberghe, die als West-Vlaming hier verzeild geraakte en in 1993 lid werd van onze club, kwamen we in contact met het recreanten badminton circuit van West-Vlaanderen. Verschillende plaatselijke badmintonclubs kwamen tegen elkaar uit tijdens de her en der georganiseerde vriendschappelijke ontmoetingen. Veel plezier beleefden we aan die diverse tornooien waar we toen regelmatig met een Bamadi delegatie aan deelnamen. Torhout, Tielt, Kortrijk, Heule, Roeselare, Oostende… we vertrokken s’ morgens, vroeg genoeg om op tijd ginder te geraken, en kwamen meestal s’ morgens bij het krieken van de dag terug, de dag nadien weliswaar!

Anekdote: RECEPTIE: Ter gelegenheid van 10 jaar Bamadi organiseerden we de eerste speeldag na nieuwjaar (en tevens de eerste speeldag van het magische jaar 2000) een training met muziek, drank en hapjes. Laten we het een soort “nieuwjaarsreceptie” noemen maar zonder al te veel tierlantijntjes. Iedereen kon gewoon komen spelen zoals anders, alleen werden lijf en leden deze keer ondersteund door knallende muziek en kon er tussen het gemep en gesmash door, genoten worden van een biertje of een wijntje vergezeld van een hapje. Deze misschien wat niet alledaagse “nieuwjaarsreceptie” had absoluut zijn charme waardoor het een jaarlijks vervolg kreeg. Simpel maar wel plezant. Toen we verhuisden naar de nieuwe sporthal, kon de receptie in deze vorm natuurlijk niet meer doorgaan. Daarom vroegen we aan de kantine-uitbaters om de jaarlijkse receptie voor ons te verzorgen. Traditioneler dan voorheen maar daarom niet minder gezellig. Alle leden worden hierop uitgenodigd voor een of meerdere glaasjes mousseux met een assortiment warme en koude hapjes. Deze receptie bleef, net als vroeger, gratis voor de clubleden, alleen werd voorinschrijving wel noodzakelijk.

2002: ONS EERSTE CLUBTORNOOI

In juni 2002 heeft Bamadi zijn eerste clubtornooi ingericht. Bedoeling was om alle leden met elkaar te laten spelen in ongewone combinaties zonder onderscheid te maken in sterkte of leeftijd. Een groot succes want nadien gingen een heleboel leden spelen met leden waar ze voordien nog nooit mee gespeeld hadden. Opdracht geslaagd dus.

In 2003 kwam er een tweede editie, en sinds de verhuis naar de sporthal werd dit gebeuren omgedoopt tot Bamadi Bolognaise op 1 juni 2008 en Bamadi Grill op 7 juni 2009. Deze twee laatste edities werden gekoppeld aan respectievelijk een spaghettifestijn en een barbecue. Zowel het spaghettifestijn als de barbecue gingen door in de kantine van de sporthal.

Weetje: INITIATIE: We werden vroeger regelmatig gecontacteerd door het Machels gemeentebestuur om op welbepaalde dagen badmintoninitiatie te geven . Dit kaderde in de sportweken voor de jeugd die door de gemeente tijdens de zomervakantie georganiseerd werden en waar de jongeren zich konden inschrijven voor deelname aan verschillende sportactiviteiten. 

Enkele van de bestuursleden offerden in een beurtrol regelmatig eens een verlofdag op om deze jeugd wat basisknepen van het badminton aan te leren. Altijd verrassend leerrijk om zo eens een keer met gemotiveerde en niet gemotiveerde, geïnteresseerde en niet geïnteresseerde jongeren om te gaan….

Weetje: SPORTRAAD: We zijn als Bamadi ook lid van de Sportraad Machelen-Diegem . Hierdoor zijn we als club beter op de hoogte van wat er allemaal beslist en besproken wordt in de gemeente op sportief gebied. De sportraad heeft hierin een adviserende functie bij het nemen van die beslissingen. Tevens kunnen we als lid van de sportraad subsidies aanvragen en ontvangen. Eventuele noden of vragen van onze club kunnen via deze sportraad gemakkelijk doorgang vinden naar de gemeente. 

Het is dan ook belangrijk dat we als club en als bestuur onze medewerking verlenen en deelnemen aan activiteiten van de sportraad. Bamadi is vertegenwoordigd op alle vergaderingen van de sportraad en maakt deel uit van de werkgroep “kampioenenviering”, de werkgroep “sportinitiatie” en de werkgroep “wandelzoektocht sportraad”.

Weetje: T-SHIRTS: in augustus 2002 stelden we aan onze leden het eerste Bamadi T-shirt voor. Voor een spotprijs kon er een T-shirt besteld worden met het Bamadi logo op de voorzijde in het klein en op de achterzijde in het groot. Er waren verschillende kleuren beschikbaar. 

In 2008 bestelden we opnieuw T-shirts, maar deze keer van het fit en dry type, eenkleurig rood met het Bamadi logo in witte opdruk. Hierbij boden we eveneens een zwarte short met rode zijnaad aan. De bestelling heeft wel meer dan een jaar op zich laten wachten en op een bepaald moment moesten we zelfs een advocaat inschakelen om een en ander wat kracht bij te zetten en gelden te recupereren. Maar ik bespaar jullie de details van deze onfris ruikende story.

2004: AANVANG BOUWWERKEN SPORTHAL

In de zomer van 2004 werd de bouw gestart van de nieuwe sporthal Bosveld aan de Heirbaan vlak bij het gemeentelijk Park van Machelen. Bamadi in blijde verwachting….

2005: VERHUIS NAAR DE HUIDIGE SPORTHAL BOSVELD

Jaren hebben we er van gedroomd en jaren hebben we er op moeten wachten, maar eindelijk was het zover. Op vrijdag 7 oktober 2005 werd de nieuwe sporthal officieel geopend en konden we onze intrek nemen in een spiksplinternieuwe zaal met alles er op en er aan. Je mag gerust zeggen dat dit eigenlijk dè start was voor Bamadi doordat we vanaf nu konden functioneren als een volwaardige club met competities, tornooien, kampioenschappen,.....en eindelijk zouden kunnen doorgroeien.

Weetje: OUDE ZAAL: Weg uit de gemeentelijke feestzaal met gladde betonnen vloer en veel te laag plafond, weg met de slecht functionerende douches, weg met de weinig optimale verlichting, weg met het gezeul van materiaal, weg met te weinig parkingplaatsen. Maar anderzijds, tja, ook weg met de kleinschaligheid, weg met de intiemere sfeer, weg met het op ons eiland spelen, door niemand gestoord….

Het verschil was dus groot en vergde zeker in het begin een hele aanpassing. We speelden dus niet meer op ons eiland, neen, tijdens de trainingen moesten we de sporthal delen met andere sporten zoals volley en basket. Maar interpreteer dit niet als heimwee, absoluut niet! Het was een zegen voor de club om te mogen versassen naar een aangepaste locatie, naar een “echte” sporthal. Eindelijk konden we stilaan beginnen met Bamadi uit te bouwen van een ingetogen clubje naar een volwaardige badmintonclub met iets ambitieuzere doelstellingen. 

Zo werd de aftrap gegeven voor jeugdtrainingen op woensdag onder leiding van Steve Bogaerts en Eric Doom. Momenteel zijn er 3 niveau ’s; initiatie voor beginnende jeugd, lessen voor de gevorderde jeugd en lessen voor de sterkere jeugd. 

Ook evolueerden we van puur recreatieve naar een meer competitieve club. Een bewuste keuze uiteraard.

Weetje: LEDEN: In de afgelopen jaren is een grote groep spelers zich bij BAMADI komen aansluiten. De eerste jaren hadden we een ledenbestand dat schommelde tussen de 60 en 80 leden. In mei 1992 overschreden we de kaap van 100 leden en eind 1993 steeg het ledenaantal eventjes tot 150 leden. Het werd hoog tijd om een ledenstop in te stellen om chaos te voorkomen. Ik sta versteld hoe we het toen allemaal klaarspeelden op ocharme 4 veldjes? Tot de verhuis naar de nieuwe sporthal in 2004 bleef ons ledenaantal steeds tussen de 80 en 100 schommelen. Bij het begin van elk jaar was er een terugval te merken tot een 60 tal leden maar naar het einde van het jaar was een ledenstop telkens weer opnieuw aan de orde. 

Sinds we de nieuwe sportaccommodatie in gebruik namen steeg ons ledenaantal in 2008 tot een recordhoogte van 200 leden. We hadden dan wel meer velden ter onzer beschikking, maar toch moesten we nieuwe inschrijvingen opschorten. Momenteel, eind 2009 hebben we 160 leden in huis en dringt een nakende ledenstop zich weer op. 

Vermeldenswaard is wel dat wij gedurende 20 jaar nooit enige vorm van reclame hebben gemaakt. De mond aan mond reclame heeft immers steeds zijn werk gedaan. 

Al bij al kent de club een groot verloop. Mensen komen en mensen gaan, sommigen zijn al jaren lid, anderen blijven slechts een tijdje. De voorbije 20 jaar zijn er grof geschat 1500 personen lid geweest van Bamadi. 

Hieronder een Top 10 lijstje in 2009 van personen die het langst en zonder onderbreking lid zijn van Bamadi:

Walter Rottie: sinds 1989

Wim Boulanger: sinds 1989

Erwin Copman: sinds 1990

Nadine Rottie: sinds 1990

Steve Bogaerts: sinds 1991

Francis Braconier: sinds 1991

Rudy Meynen: sinds 1992

Reinoud Vandenberghe: sinds 1993

Noemi Lonzana: sinds 1996

Sabrina Vitrier: sinds 1996

Als je ons nu vraagt hoe wij dat allemaal bijhouden? Heel simpel. Bij de inschrijving van een nieuw lid kennen wij een lidnummer toe bestaande uit het jaartal en een volgnummer. Vroeger kreeg iedereen een Bamadi lidkaart waarop dit nummer vermeld stond, maar deze kaart hebben we afgeschaft omdat er toch al een lidkaart geleverd wordt vanuit de Vlaamse Badminton Liga. Geen dubbele lidkaart meer, want de administratieve rompslomp is zo al groot genoeg…maar in onze ledenlijsten wordt het nummer nog steeds toegekend.

Weetje: LESGEVERS: Gedurende al de voorbije jaren hebben we steeds getracht om alle beginners de basisslagen van het badminton bij te brengen. Koen Cobben was onze eerste initiator die we onder onze leden mochten tellen. Hij trachtte vooral de jeugdspelers wat technieken bij te brengen. Koen heeft deze lessen na een paar jaar moeten staken wegens professionele verplichtingen.

Sinds we de nieuwe zaal in gebruik namen hebben Steve Bogaerts en Eric Doom de jeugd op woensdag onder hun hoede.

Voor de volwassen beginners hebben we een paar keer 10-delige lessenreeksen ingericht met Ed Van den Eynde als trainer. Ed was geen lid van Bamadi maar ingehuurd door ons. Spijtig genoeg kan Ed zich voor ons niet meer vrij maken en moeten we zoeken naar andere mogelijkheden. Ik zal er maar meteen bij vertellen dat dit niet evident is want initiators en trainers liggen nu niet meteen om op te rapen.

2005: DE BAMADI WEBSITE

De verhuis naar de sporthal noopte ons om de communicatie tussen clubbestuur en zijn leden evenals alle geïnteresseerden te verbeteren. Een website bood de oplossing. We vroegen aan Anne Van Hout of zij dit voor ons wou realiseren. Als kei in dit domein was het voor haar een koud kunstje om een prachtige website te ontwikkelen. Niet alleen alle informatie over het reilen en zeilen van onze club kan door leden en buitenstaanders geconsulteerd worden, maar bovendien krijgen alle leden ook regelmatig een gelinkte nieuwsbrief in hun email box met de allerlaatste info. Niet voor niets kreeg onze website in 2006 en 2008 een vermelding “websites die een bezoekje verdienen” in het computermagazine Clickx, en een Silver Award bij Anubis Creations die onze webstek keurde en 66 punten gaf op een totaal van 80. We zijn dus terecht gelukkig met onze website en geven een dikke “shuttle” voor Anne die nog steeds onze webmaster is.

2006: BAMADI IN COMPETITIE

In september 2006 startte Bamadi met een gemengde competitieploeg in 4de provinciale en in januari 2007 met een competitieploeg heren, eveneens in 4de provinciale. Spijtig genoeg hadden we toen onvoldoende dames in huis om een ploeg samen te stellen die kon meedingen in de damescompetitie. Ook vandaag hebben we nog steeds geen damesploeg op de sporen.

Weetje: COMPETITIE: In de oude zaal was competitie spelen onmogelijk omdat de zaal niet gehomologeerd was voor wedstrijden, dus werd na de verhuis meteen orde op zaken gesteld door Bamadi in de competitie in te schrijven. Onder leiding van ploegkapitein Erwin Copman behaalden zowel de herenploeg als de gemengde ploeg steeds zeer verdienstelijk plaatsen in de eindrangschikkingen en werd de herenploeg in 2009 zelfs kampioen in 4de provinciale. En dit nauwelijks 3 jaar na de competitiestart en 4 jaar na de wedergeboorte van Bamadi. Knappe vooruitgang toch?

2006: PROVINCIALE BADMINTONKAMPIOENSCHAPPEN BIJ BAMADI

Toen vanuit het VVBBC (Vereniging voor Vlaams Brabantse Badminton Clubs) het verzoek kwam of wij samen met hen de Provinciale badmintonkampioenschappen 2006 wilden organiseren zou het dom geweest zijn om hiertegen neen te zeggen. Zulk een topevenement naar onze club en naar Machelen halen is ideaal voor het imago van Bamadi en badminton in Machelen. 

Op 4-5 november 2006 vonden deze kampioenschappen dan ook plaats in onze sporthal en we mochten spreken van een groot succes. Alle deelnemers waren laaiend enthousiast over de ontvangst, de accommodatie, de Bamadi catering en de Bamadi wedstrijdcommissarissen.

2008: OPNIEUW PROVINCIALE KAMPIOENSCHAPPEN BIJ BAMADI

Op 1 en 2 november 2008 werden de provinciale kampioenschappen opnieuw in Machelen georganiseerd en we lobbyen volop om de kampioenschappen van 2010 opnieuw binnen te rijven.

Weetje: PROVINCIALE TITEL: Steve Bogaerts en Erwin Vangindertaelen behaalden tijdens de provinciale kampioenschappen 2006 een titel in de dubbel heren C2 en wonnen Steve Bogaerts en Nadine Rottie eveneens hun finale in de dubbel gemengd D.

2009: BAMADI HERENPLOEG KAMPIOEN IN 4de PROVINCIALE en BAMAD BESTAAT 20 JAAR

Wat waren we ontzettend fier toen op 5 september 2009 tijdens de “Laureatenviering Sportkampioenen”, Erwin Copman, Steve Bogaerts, Jeroen Verhaeghen, Gert Maton, Said Guellet, Michael Vandemeersche en Walter Rottie op het podium werden geroepen om de kampioenenbeker in ontvangst te nemen.

Weetje: PROVINCIALE TITEL: In 2009 wonnen Steve Bogaerts en Jeroen Verhaeghen tijdens het PK in Tienen de finale dubbel heren C1

Anekdote: TOESPRAAK: Tijdens de Laureatenviering sportkampioenen werd plots onze secretaris Wim Boulanger op het podium geroepen. Tot mijn grote verbazing begon hij over mij te speechen waarna ik eveneens op het podium geroepen werd om de trofee van “Laureaat Sportverdienste 2009” in ontvangst te nemen. Ik wist dus van toeten noch blazen! ,Ik werd gelauwerd als dank voor mijn jarenlange inzet in de club, in de sportraad en in het sportleven van de gemeente Machelen. En al hoefde dit helemaal niet, het deed toch enorm veel plezier en betekende voor mij de appreciatie voor al het geleverde werk…voor 20 jaar Bamadi.

Weetje: VRIJWILLIGERS: Zoals altijd staat of valt een club door de belangeloze inzet van een schare vrijwillige medewerkers. In de voorbije 20 jaar heb ik dan ook steeds een beroep kunnen doen op fantastische mensen die samen met mij aan de weg hebben getimmerd. De een al wat langer dan de andere maar ik apprecieer ten zeerste wat zij betekenden of betekenen voor de club en wil hen bij deze van harte bedanken voor hun inzet! 

Ik geef hier op een rijtje de verschillende bestuursleden en de respectievelijke wissels: 

- Bestuur bij oprichting: Wim Boulanger, Guy Vandekerckhove, Stephan Steyls, Sonja Jots en Walter Rottie: november 1989

- Ontslag Wim Boulanger: maart 1990

- Toetreding Erwin Vangindertaelen: september 1990

- Ontslag Erwin Vangindertaelen: juni 1991

- Ontslag Guy Vandekerckhove: juli 1995

- Hertoetreding Wim Boulanger: juli 1995

- Toetreding Koen Cobben september 1996

- Ontslag Stephan Steyls: maart 2001

- Toetreding Erwin Copman: februari 2001

- Toetreding Reinoud Vandenberghe: februari 2001

- Ontslag Koen Cobben: september 2001

- Toetreding Yves Vernimmen: februari 2005

- Toetreding Steve Bogaerts: augustus 2006

Het bestuur heeft altijd uit 5 of 6 leden bestaan.

2010: BAMADI wordt BAMADI vzw

Bamadi als “feitelijke vereniging” houdt op te bestaan. We hebben namelijk, na veel vijven en zessen, eindelijk het statuut van “VZW” verworven. Officieel heten we vanaf nu Badmintonclub Machelen-Diegem VZW of Bamadi VZW. Het liep wel niet allemaal zomaar van een leien dakje. Het leien dakje was bezaaid met hardnekkige hindernissen. Je moet als het ware bijna rechten gestudeerd hebben om aan al die wetteksten en terminologie uit te geraken, laat staan ze te begrijpen. Maar de kogel is door de kerk, we zijn er geraakt. Veel meer administratieve rompslomp en in een strenger kader, maar het biedt wel een betere bescherming naar aansprakelijkheid toe voor het bestuur en de leden.

Aangezien we nu een dagelijks bestuur hebben en een raad van bestuur hebben we het bestuur uitgebreid van 6 personen naar 8 personen. Badmintonclub Machelen-Diegem is dus dood en begraven, leve Badmintonclub Machelen-Diegem vzw!!

De toegetreden nieuwe bestuursleden zijn: Erik Doom en Jeroen Verhaegen, beiden trainer in de club.

Weetje: Het is onze secretaris Wim Boulanger die zich de meeste inspanningen getroostte, om de omschakeling van feitelijke vereniging naar vzw te realiseren. Hij heeft het meeste werk gehad waarvoor mijn eerbiedwaardige dank.

Weetje: Opnieuw 2 PROVINCIALE TITELS: Lara Verschueren won de finale in enkel dames D en Gert Matton won de finale enkel heren C1. Beide spelers verhoogden hiermee hun klassement (Lara werd C2, Gert B2). Ook Sven Boulanger krijgt een klassementsverhoging van D naar C2.

Weetje; BAMADI HERENPLOEG KAMPIOEN IN 4de PROVINCIALE, BAMADI GEMENGDE PLOEG KAMPIOEN in 4de PROVINCIALE

2011: VEEL HEISA ROND UURVERDELING BESCHIKBARE ZAALUREN

Moeilijk jaar met verzuurde relaties tussen Bamadi en VBTM (volley) met oa een klacht bij de gouverneur ingediend doorn VBTM tegen het gemeentebestuur.

Weetje: de slechte relatie door allerhande verwijten duurde bijna een heel seizoen en berustte uiteindelijk op een misverstand dat steeds grotere proporties aannam. Overleg tussen beide clubs kon de plooien gladstrijken en excuses werden geboden. Fair.

Weetje: in 2011 waren er 5 sportongevallen te betreuren in onze club. We blijven dan ook streng toezien op het gebruik van correct schoeisel.

Weetje: Start van 4 delige initiatielessen voor recreanten onder begeleiding van Jeroen Verhaegen.

Weetje: na enkele jaren werd het tijd om de Bamadi outfit te vernieuwen. er werd nu geopteerd voor shirts van het dry type ipv katoenen shirts.

2012: 4de KEER PROVINCIALE KAMPIOENSCHAPPEN BIJ BAMADI in NOVEMBER:

En wat een voltreffer werd het! Een stampvolle zaal op zaterdag met op een bepaald moment meer dan 200 aanwezige spelers. Over coaches en supporters spreek ik dan nog niet. Mensen stonden overal, zelfs tussen de badmintonvelden in. Een drukte van jewelste maar steeds in een toffe sfeer. Een TV ploeg van ROB is komen filmen maar spijtig genoeg kon deze reportage enkel in het Leuvense gezien worden. Jammer.

Weetje: In de wedstrijdplanning werd gerekend met een half uur per match. Normaal gezien is dat een haalbare kaart, maar deze keer liep het mis. Tachtig percent van de wedstrijden waren spannende 3 setters waardoor er al snel een vertraging ontstond van ruim anderhalf uur op het wedstrijdschema. Gevolg was dat er om 22 uur ’s avonds op alle velden nog duchtig gemept werd. Zaterdag alleen al werden 260 matchen afgewerkt! Zondag was het gelukkig rustiger en waren alle geplande wedstrijden om 16 uur al gespeeld.

Weetje: Opnieuw 2 PROVINCIALE TITELS: Nadine Rottie en Lara Verschueren wonnen hun finale in de reeks Dames dubbel C2 en zijn dus Provinciaal Kampioen 2012. Kevin Deroover en Wim Van Assche wonnen hun finale in de reeks Heren dubbel D en zijn eveneens Provinciaal Kampioen 2012.

Weetje: BAMADI neemt voor de eerste keer deel aan de VETCUP. Vanaf januari 2013 gaat Bamadi voor de eerste keer deelnemen aan de VETCUP. Dit is een competitie voor “veteranen” (+35 jaar). Er zijn 7 data gepland in verschillende sportzalen en per speeldag zijn er telkens 2 ontmoetingen tussen 13 deelnemende ploegen. Per ontmoeting worden er 6 wedstrijden gespeeld (1 dubbel heren, 1 dubbel dames en 4 dubbel gemengd). Vermits er 2 ontmoetingen zijn dienen er dus 12 wedstrijden te worden gespeeld.

2013: BAMADI DRAAIT OP VOLLE TOEREN

Weetje: Sinds 2004 bedraagt het lidgeld 55 € per jaar, all inclusive. De crisis begint zich echter ook bij ons te manifesteren. Stijgende kosten voor alles en nog wat zoals verzekeringen, aankoop shuttles, trainers, administratiekosten…etc. Om onze balans in evenwicht te houden heeft het bestuur beslist om het lidgeld met 10 € te verhogen. Vanaf 2013 betaal je dus 65 € voor een heel jaar badminton.

Weetje: Bamadi neemt nieuwe maatregel om laatbetalers te ontmoedigen. Wie niet betaald heeft vóór 31 januari zal 80 € moeten neerdokken in plaats van 65 €.

Weetje: de grootste groep (bijna 60%) van onze leden zijn jonger dan 35 jaar. Van deze 88 spelers zijn 32 leden (of 36%) zelfs 18 jaar of jonger. De +35 jarigen daarentegen vertegenwoordigen met 62 spelers de resterende 40% van onze club. Nu komt het dat in de badmintonwereld 35 jaar al tamelijk oud is, ‘t ja ik heb het ook zelf niet uitgevonden,... en wordt deze laatste leeftijdscategorie gemakkelijkheidhalve ondergebracht bij de “veteranen”.

Anekdote: Vorig seizoen bestonden de “Vetters”, want zo noem ik onze veteranenploeg onderwijl, uit 4 basisspelers aangevuld met spelers die we konden putten uit een lijst van 17 geïnteresseerden.  Al naargelang de beschikbaarheid der Titanen trokken we dus meestal met wisselende ploegen ten strijde. Nu wou het lot dat we tijdens de laatste speeldag, ergens op een zonnige aprilzondag te Steenokkerzeel de rackets moesten kruisen tegen onze 2 grootste concurrenten; Drop Merchtem en de Marcoentjes. Wat we pas te horen kregen net vóór de start van de wedstrijden was dat we zelfs nog aanspraak konden maken op de titel. Onverwachte euforie, waardoor prestatiedruk en stress onverhoeds de kop opstaken.... want indien we zouden winnen van Drop Merchtem en winnen van de Marcoentjes stonden alleen de Voskes uit Tielt-Winge ons nog in de weg. De Voskes moesten gewoon één wedstrijd verliezen en we waren kampioen, maar hier hadden we natuurlijk geen invloed want zij speelden niet tegen ons. Helaas, driewerf helaas, die bewuste dag moesten we de duimen leggen voor Drop Merchtem. We wonnen wel tegen de Marcoentjes zodat een tweede plaats voorlopig verzekerd was, maar toen de Voskes geen van hun beide wedstrijden verloren was het pleit definitief beslecht. De Vetcup 2013 beker ging naar De Voskes, Drop Merchtem werd tweede en de Marcoentjes deelden de derde plaats, samen met Bamadi. Allez zeg, derde op 13 deelnemende ploegen! Niet slecht hé voor de eerste keer?

Weetje: En zo d’ ouden zongen, zo piepen de jongen, want onze jonge garde is aan een stevige opmars bezig, dat moge duidelijk zijn. Op een jeugdtornooi -11jarigen te Keerbergen op 1 november had jeugdtrainer Steve een flinke delegatie pupillen afgevaardigd. Cedric Van Ransbeek, Elias Theyskens, Brent Simons, Luna Moons, Aiko Moons, Amber Vandenberghe, Jonas Vandenberghe en Laura Javaux konden zich meten in wedstrijdjes met andere kinderen en terwijl de tornooisfeer al eens opsnuiven. Iedereen speelde zeer verdienstelijke wedstrijden, alsof hun leven er soms van af hing. Aiko en Amber wonnen zelfs een beker. Ik hoef jullie niet te vertellen dat deze kids nog fierder dan “ne gelakte gieter” huiswaarts schreden....

Weetje: Bij de jongeren die al iets minder piepen (maar daarom niet minder lawaai maken) legt jeugdtrainer Erik er regelmatig de zweep op met doorgedreven conditietrainingen. Het vertaald zich meer en meer bij onze jonge competitiebeesten in zichtbare groei met beter en mooier spel en een verhoging van hun persoonlijke ranking. Deze gasten zijn voor Bamadi het uithangbord op tornooien, kampioenschappen en competities.

Weetje: BAMADI oogst succes op PK 2013. Tijdens het weekend van 2 en 3 november viel Bamadi opnieuw in de prijzen. Karlien De Maeyer werd Provinciaal kampioen na winst in de finale dames enkel D. Kevin Deroover en Sven Boulanger wonnen samen de finale dubbel heren C2 en mogen ook een jaartje als Provinciaal kampioen door het leven gaan. Bij de dames mochten mama Anne-Mie Van Nerum en dochter Karlien De Maeyer zich het Provinciaal kampioenenkroontje laten aanmeten na winst in de finale dubbel dames D.  Steve Bogaerts en Sven Boulanger verloren spijtig genoeg hun respectievelijke finale. Weer wat volk dus op het hoogste schavotje tijdens de Machelse kampioenenviering ergens in september 2014.

Weetje: Onze gemengde kompetitieploeg kaapt de kampioenstitel weg in 3de provinciale!!

Weetje: Onze Bamadi website wordt vernieuwd en opgefrist door onze webmasters Olivier Van Roy en Anne Van Hout. Ieder lid krijgt persoonlijke login waardoor hij zelf zijn gegevenes kan beheren.

2014: PROVINCIAAL JEUGD- en SENIORENKAMPIOENSCHAP in MEI gaat door bij BAMADI

Weetje: Onze tweede heren kompetitieploeg kaapt de kampioenstitel weg in 4de provinciale!! Onze eerste Heren kompetitieploeg kaapt de kampioenstitel weg na een spannende strijd in 1ste provinciale!!

Eerste Herenploeg zal aantreden in 3de liga

BAMADI BESTAAT 25 JAAR;

BAMADI WORDT 2DE IN VETCUP;

EEN KIJK OP DE TOEKOMST

UPDATE 2009: Hopelijk blijft het de volgende jaren even rooskleurig uitzien voor Bamadi zoals dit tot op vandaag het geval was.

Verder doen zoals we bezig zijn is de boodschap, met als bijkomende doelstelling continu verbeteringen en aanpassingen te realiseren. We willen dat iedereen zich goed voelt bij Bamadi waardoor de betrokkenheid van eenieder groter wordt.  We zijn een club waar mensen samenkomen om badminton te spelen in een gezellige en kameraadschappelijke sfeer, maar we dienen ook alles in het werk te stellen om het niveau van onze spelers, zowel competitiespelers als de grote groep recreanten, op te krikken.

Blijven werk maken van onze jeugdbegeleiding zal één van onze prioriteiten blijven, ook al hebben we weinig tijdruimte in de overbezette sporthal en liggen begeleiders en trainers niet voor het oprapen. We blijven ook vasthouden aan de specifieke lestrainingen voor de recreanten, ook al is de interesse hiervoor momenteel aan de lage kant.

Verder trachten we om meer badmintonactiviteiten in onze zaal te laten plaatsvinden maar ook daar worden we steeds weer geconfronteerd met de overbezetting van de sporthal waardoor we beknot worden in onze ambities. We zullen dus moeten zoeken naar inventievere oplossingen....

UPDATE 2014

Walter